Δευτέρα 11 Μαΐου 2009
Δεκέμβρης 1903 - Κωνσταντίνος Καβάφης / Σωκράτης Μάλαμας
Στίχοι: Κωνσταντίνος Καβάφης
Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας
Kι αν για τον έρωτά μου δεν μπορώ να πω αν δε μιλώ για τα μαλλιά σου, για τα χείλη, για τα μάτια· όμως το πρόσωπό σου που κρατώ μες στη ψυχή μου, ο ήχος της φωνής σου που κρατάω μες στο μυαλό μου, ημέρες του Σεπτέμβρη που ανατέλλουν στα όνειρά μου τις λέξεις και τις φράσεις μου πλάθουν και χρωματίζουν σ' όποιο θέμα κι άν περνώ, όποια ιδέα κι αν λέγω
Ο Σωκράτης Μάλαμας είναι τραγουδοποιός, τραγουδιστής και κιθαρίστας. Είναι ένας από τους πιο γνωστούς Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές και ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα του λεγόμενου έντεχνου τραγουδιού. εννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1957 στη Συκιά της Χαλκιδικής. Λόγοι εργασίας των γονέων του τον έκαναν να βρεθεί στη Στουτγάρδη της Γερμανίας μέχρι τα εφηβικά του χρόνια. Στη συνέχεια επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Το μπουζούκι που του έκανε δώρο ο πατέρας του αποτέλεσε το αρχικό του ερέθισμα για τη μουσική. Στα δεκατρία του αγόρασε την πρώτη του κιθάρα ως επιβράβευση για τις επιδόσεις του στα σχολικά μαθήματα και στα δεκαεφτά του παρακολούθησε μαθήματα κιθάρας στο Μακεδονικό Ωδείο Θεσσαλονίκης. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο, επέστρεψε και πάλι στη Γερμανία για να παρακολουθήσει μαθήματα μουσικής στο Ωδείο της Στουτγάρδης. Σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του αποφασίζει να επιστρέψει και να πάει για σπουδές στο Εθνικό Ωδείο Αθηνών, μαθητεύοντας δίπλα στον Βαγγέλη Ασημακόπουλο και στον Νότη Μαυρουδή. Από τα 23 του αρχίζει την επαγγελματική του σταδιοδρομία, εργαζόμενος ως δάσκαλος κιθάρας καθώς και ως τραγουδιστής σε λαϊκά μαγαζιά. Πριν ξεκινήσει την προσωπική του πορεία, υπήρξε κιθαρίστας στην ορχήστρα του Νίκου Παπάζογλου. Η πρώτη απόπειρα που έκανε στην ελληνική δισκογραφία δεν στέφθηκε με επιτυχία καθώς η δισκογραφική εταιρία Lyra απέρριψε το υλικό του με την αιτιολογία ότι δεν ήταν εμπορικό. Συνέχισε να παίζει μουσική σε λαϊκά μαγαζιά, προσθέτοντας και κάποια δικά του τραγούδια στο πρόγραμμα που παρουσίαζε, χωρίς να αναφέρει ότι ο ίδιος ήταν αυτός που τα είχε γράψει. Μέχρι τη στιγμή που ο Νίκος Παπάζογλου τον άκουσε και διέκρινε το ταλέντο του, οπότε και τον έπεισε να μπει για ηχογράφηση στο στούντιο και να ετοιμάσει την πρώτη του δουλειά, με τίτλο «Ασπρόμαυρες Ιστορίες» το 1989. O Σωκράτης Mάλαμας έχει γράψει μουσική για θεατρικές παραστάσεις και για ένα μεγάλο διάστημα δίδασκε μουσική σε Ωδείο. Σταδιακά η πορεία του καλλιτέχνη έγινε ευρύτερα γνωστή και αγαπήθηκε από το κοινό. Σήμερα διαμένει και δημιουργεί στα Τρίκαλα. Έχει συνεργαστεί στη διάρκεια της πορείας του με διάφορους καλλιτέχνες, όπως ο συνθέτης Nίκος Ξυδάκης, ο κιθαρίστας Μπάμπης Παπαδόπουλος, ο συνθέτης Γιώργος Χριστιανάκης, η ερμηνεύτρια Μελίνα Κανά, ο τραγουδοποιός Ορφέας Περίδης, ο τραγουδοποιός Θανάσης Παπακωνσταντίνου, και με στιχουργούς όπως ο Γιάννης Tσατσόπουλος, ο Μανώλης Ρασούλης, ο Γιώργος Aθανασόπουλος, ο Άλκης Aλκαίου, η Φωτεινή Λαμπρίδη, ο Θοδωρής Γκόνης, ο Mιχάλης Γκανάς, ο Oδυσσέας Iωάννου και ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Επίσης, είχε αρκετές συμμετοχές σε έργα άλλων καλλιτεχνών, όπως ο Λουδοβίκος των Aνωγείων, ο Διονύσης Τσακνής, ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, η Μαρία Θωίδου, ο B.D. Foxmoor και η Sadahzinia (των Active Member), η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η Μαρία Λουκά, ο Χαλβατζης και οι Χαΐνηδες. Έγραψε τη μουσική στην ταινία μεγάλου μήκους «Το Κυνήγι του Λαγού» και ερμήνευσε το τραγούδι «Το χρόνο να λαβώσω» στην ταινία μικρού μήκους «Ύψωμα 33».
Παρασκευή 8 Μαΐου 2009
Echoes (pink floyd)
Αφιερωμένο στο καλοκαίρι που έρχεται ή μαλλον έφτασε!
ECHOES (Pink Floyd)
Πάνω μας το άλμπατρος κρέμεται ακίνητο στον αέρα
Και βαθιά κάτω απ' τα κύματα
Μες σε λαβύρινθους από κοραλένιες σπηλιές
Η ηχώ από μακρινούς καιρούς
Έρχεται λυγερή πάνω στην άμμο
Και όλα είναι πράσινα και υποβρύχια
Και κανείς δεν μας κάλεσε στη στεριά
Και κανείς δε ξέρει τα που και τα γιατί
Αλλά κάτι αναταράσσεται και κάτι προσπαθεί
Κι αρχίζει να σκαρφαλώνει προς το φως
Άγνωστοι περνούν το δρόμο
Τυχαία δυο βλέμματα σμίγουν
Κι εγω είμ' εσύ και βλέπω εμένα
Και σε παίρνω απ' το χέρι
Και σε οδηγώ στη στεριά
Βοήθησε με να το καταλάβω
Και κανείς δεν μας καλεί να προχωρήσουμε
Και κανείς δεν μας επιβάλλει τα μάτια μας
Και κανείς δε μιλά, κανείς δεν προσπαθεί
Και κανείς δεν πετάει γύρω απ' τον ήλιο
Ανέφελα κάθε μέρα πέφτεις στα μάτια μου που ξυπνήσαν
καλώντας και παροτρύνοντας με να ξυπνήσω
Και μες απ' το παράθυρο στον τοίχο
Έρχονται ρέοντας μέσα πάνω σε φτερά από ηλιαχτίδες
Ένα εκατομύριο λαμπροί πρεσβευτές του πρωινού
Και κανείς δε μου τραγουδάει νανουρίσματα
Και κανείς δε με κάνει να κλείσω τα μάτια
Κι έτσι ανοίγω πλατιά τα παράθυρα
Και σε καλώ στον ουρανό
Για τους Pink Floyd ότι κι αν πω θα 'ναι λίγα. Εκτόξευσαν τη μουσική σε στρατόσφαιρες και γαλαξίες. Πάντα περφεξιονίστες, τελειοποίησαν τον ήχο, τα live τους είναι (σχεδόν) αξεπέραστα. Οι τυχεροί που τους έχουν δει live μιλάνε για ¨εμπειρία ζωής". Λίγα για το τραγούδι:
Περιλαμβάνεται στο album "Meddle" του 1971.
Μαγική χρονιά για την τέχνη και τη δημιουργία στον απόηχο των 60s: είναι η χρονιά των Clockwork Orange, The French Connection, Tristana, Carnal Knowledge, The Last Picture Show, Death in Venice, Dirty Harry (φυσικά!). Εμφανίστηκε ο πρώτος μικροεπεξεργαστής, καταλύτης για το σύγχρονο τεχνολογικό μπουμ των υπολογιστών και τηλεπικοινωνιών. Ο Samuel Lee Gravely, Jr. πρώτος έγχρωμος στρατηγός στις ΗΠΑ. Ιδρύεται η Greenpeace.
Επίσης η χρονιά του Me And Bobby Mcgee της Janis Joplin, του Me And Bobby Mcgee, του Brown Sugar (μη ρωτάνε ποιανών!), των Riders On The Storm & Love Her Madly (επίσης!).
Είναι 23' και καταλαμβάνει όλη τη 2η πλευρά του δίσκου. Εξελίχθηκε στα live με τον καιρό. Κάποια στιγμή σ' ένα party στο Crystal Palace Garden, παρουσίσαν ένα τραγούδι με τίτλο "Return of the Sun of Nothing", λέγοντας πως είναι ένα αστείο για τα κόμικ και τις ταινίες τύπου Godzilla. Μετά από 6 μήνες εξελίχθηκε στο Echoes. Ήταν ένας φόρος τιμής στο μινιμαλιστή συνθέτη Terry Riley.
"Η δυνατότητα που έχουν οι ανθρώπινες υπάρξεις να αναγνωρίζουν την ανθρωπιά και να ανταποκρίνονται σ' αυτήν, προτιμότερο με εμπάθεια παρά με αντιπάθεια.", είπε στο Rolling Stone Roger Waters.
Η αρχική ιδέα ήρθε όταν ο Rick Wright έπαιζε 1 μονή νότα στα πλήκτρα και ο Waters το ηχογράφησε σ' ένα μικρόφωνο συνδεδεμένο μ 'ενα ηχείο και δημιουργούνταν ένα εφέ περιδίνησης. Σε αυτή τη φάση τα τραγούδια τα έγραφαν χωριστά ο καθένας. Αυτό ήταν το πρώτο που έγραψαν όλοι μαζί.
Ένα χρόνο μετά από το 2001: A Space Odyssey οι Floyd δούλευαν το Meddle.
Η τελευταία σκηνή του είναι 23' όπως και το Echoes. Δείτε το video που ακολουθεί και θα καταλάβετε. Κυκλοφορούσε μια φήμη πως ο Kubrik τους είχε πλησιάσει για να γράψουν το soundtrack αλλά μετά από μια αποτυχημένη προσπάθεια δεν ήθελαν να ξανααπογοητευτούν. Βλέποντας την ταινία το μετάνοιωσαν βέβαια...
Δευτέρα 4 Μαΐου 2009
μπλε χειμώνας (διάφανα κρίνα)
Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια
κι εγώ ως συνήθως πέθαινα από αγάπη
Μέχρι που ήρθε αυτός ο μπλε χειμώνας
ν' ανάψει αυτά που έσβησε ο αιώνας
Μετρήθηκα στις ώρες του τυφώνα
στις ώρες που η καρδιά ξερνούσε στάχτη
ακίνητος στη δίνη του κυκλώνα
ν' ακούω μονάχα να μου λένε πόνα, πόνα, πόνα, πόνα
Το σώμα μου δε δόθηκε στις πέτρες
δε στέρεψε το τελευταίο μου δάκρυ
του έρωτα εποχές μάγισσες, ψεύτρες
των πιο όμορφων νυχτών, ώρες αλήτρες
Δεν θα συγκρίνω φως με το σκοτάδι
ούτε λευκό αμνό με λύκο μαύρο
Δεν θα με θρέψει άλλο μάνας χάδι
Ας κλείσει της ψυχής μου το πηγάδι
Μονάχα έχουν περάσει χίλια χρόνια....
Ένα αγαπημένο τραγούδι από τα Διάφανα Κρίνα. Αποτελούνται από τους Θάνο Ανεστόπουλο (φωνή/ ακουστική κιθάρα/ φυσαρμόνικα/ πιάνο/ όργανο), Νίκο Μπαρδή (κιθάρες/ τρομπέτα/ κρουστά/ συνθετητές/ μεταλλόφωνο), Κυριάκο Τσουκαλά (κιθάρες/ πλήκτρα/ κρουστά/ γεννήτρια ήχων), Παντελή Ροδοστόγλου (ηλεκτρικό μπάσσο) και Τάσο Μαχά (τύμπανα/ κρουστά).
Τα Διάφανα Κρίνα σχηματίστηκαν το 1991. Το 1994 κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Wipe Out ο πρώτος τους δίσκος. Ήταν το single Λιώνοντας Μόνος / Κάτω Απ' το Ηφαίστειο. Το 1996 με την συμμετοχή του Παναγιώτη Μπερλή στα πλήκτρα, κυκλοφορούν το δίσκο Έγινε Η Απώλεια Συνήθεια Μας. Το 1997 συμμετέχουν στη συναυλία Rock Of Gods, η οποία έγινε στο γήπεδο του Απόλλωνα Αθηνών (Ριζούπολη), μαζί με συγκροτήματα όπως οι Sisters Of Mercy. Το 1998 κυκλοφορούν το δίσκο Κάτι Σαράβαλες Καρδιές. Την ίδια χρονιά δίνουν την πρώτη τους συναυλία στο club ΡΟΔΟΝ. Το 1999 ανοίγουν την συναυλία των Tindersticks στη μουσική σκηνή Σφεντόνα (Λεωφόρος Αλεξάνδρας).
Το 2000, μετά από την αποχώρηση του Παναγιώτη Μπερλή από το σχήμα, κυκλοφορούν το single Είναι Που Όλα Ήρθαν Αργά. Την ίδια χρονιά επίσης φεύγουν από την Wipe Out, δημιουργούν τη δική τους δισκογραφική εταιρεία, την This Is My Voice Records και κυκλοφορούν το δίσκο Είναι Που Όλα Ήρθαν Αργά. Τον Οκτώβριο του 2000 κυκλοφορεί ο δίσκος Ευωδιάζουν Αγριοκέρασα Οι Σιωπές ενώ στο τέλος του 2000 τα Διάφανα Κρίνα διασκευάζουν το τραγούδι Θάνατος του Παύλου Σιδηρόπουλου με αφορμή τον δίσκο συλλογή από την EMI Στον Π - Αφιέρωμα Στον Παύλο Σιδήροπουλο.
Το 2001 κυκλοφορεί ο δίσκος Καινούργιος Τόπος / Κάτω απ' το Ηφαίστειο, ως ένθετο στο περιοδικό Fractal Press. Το 2002 ο Θάνος Ανεστόπουλος κάνει ακουστικές (unplugged) εμφανίσεις με την κιθάρα του στο bar Closer στην Αθήνα. Στο τέλος του 2002 τα Διάφανα Κρίνα γράφουν την μουσική για το θεατρικό έργο Δεσποινίς Τζούλια.
Στα μέσα του 2003 κυκλοφορεί και πάλι από την This Is my Voice Records ο δίσκος Ο,τι απόμεινε απ' την ευτυχία. Το 2004 τα Διάφανα Κρίνα πραγματοποιούν συναυλίες σε όλη την Ελλάδα (ενδεικτικά μπορεί να ειπωθεί ότι το 2001 πραγματοποιήσαν 170 συναυλίες σε όλη τη χώρα).
2005 - Κυκλοφορεί το βιβλίο/CD - Ο γύρος της μέρας σε 80 κόσμους από την εκδοτική εταιρεία Ίνδικτος.
Δισκογραφία
* 1994 Λιώνοντας μόνος / Κάτω απ' το ηφαίστειο (Single - Wipe Out Records)
* 1996 Έγινε η απώλεια συνήθειά μας (Wipe Out Records)
* 1998 Κάτι σαράβαλες καρδιές (Wipe Out Records)
* 2000 Είναι που όλα ήρθαν αργά (Single - This is my Voice Records)
* 2000 Ευωδιάζουν αγριοκέρασα οι σιωπές (This is my Voice Records)
* 2001 Καινούργιος τόπος / Κάτω απ' το ηφαίστειο (Single - ένθετο στο Fractal Press)
* 2003 Ο,τι απόμεινε απ' την ευτυχία (This is my Voice Records)
* 2005 Ο γύρος της μέρας σε ογδόντα κόσμους (Ίνδικτος)
* 2008 Κι η αγάπη πάλι θα καλεί (Roll Out, διανομή Sony BMG)
* http://www.diafanakrina.info - Το επίσημο site του συγκροτήματος
* http://www.wipeout.gr/g_krina.html
* http://www.geocities.com/diafana_krina_gr/
* http://www.geocities.com/diafanakrina_gr/
* www.myspace.com/diafanakrinaun
Πέμπτη 30 Απριλίου 2009
Σιγά μην κλάψω (Γιάννης Αγγελάκας)
Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω.
Και πως ο κόσμος είν' ανήμερο θεριό
κι όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός, πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι.
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω,
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι.
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω.
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω.
Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ' τις λύπες θα πετάξω.
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό,
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ,
σιγά μην κλάψω, σιγά μη φοβηθώ.
Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας
Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας
Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας
Ο Γιάννης Αγγελάκας είναι τραγουδιστής, μουσικός και ποιητής. Έγινε γνωστός στο ευρύ κοινό ως ο τραγουδιστής του ροκ συγκροτήματος Τρύπες, από το 1984 ως το 2000.
Γεννήθηκε το 1959 στη Θεσσαλονίκη. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος Τρύπες, ασχολήθηκε με την ηθοποιία, εμφανιζόμενος στις ταινίες Χώμα και νερό, Ο χαμένος τα παίρνει όλα και άλλες, ενώ συνέχισε τη μουσική του καριέρα σε συνεργασία με τον Νίκο Βελιώτη και το μουσικό σχήμα Επισκέπτες. Έγραψε τους στίχους και τραγούδησε στο κομμάτι "Κυρία των μέσα μου ανέμων", στο δίσκο Ο Θυρωρός του Γιώργου Χριστιανάκη που κυκλοφόρησε το 2001. Συμμετείχε επίσης στην παραγωγή του διπλού live δίσκου του Θανάση Παπακωνσταντίνου Τα ζωντανά το 2004. Στα τέλη του 2007 κυκλοφόρησε ο δίσκος του Ψαραντώνη Να 'χεν η θάλασσα βουνά του οποίου την επιμέλεια και παραγωγή έκανε ο Αγγελάκας.
Έχει επίσης εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές (Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι και Πώς τολμάς και νοσταλγείς τσόγλανε;), οι οποίες συνοδεύονται από δικά του σκίτσα. Το 2005 έκανε εβδομαδιαία εκπομπή στον ραδιοφωνικό σταθμό 105,5 μαζί με τον Ντίνο Σαδίκη (Εν Πλω).
links:
www.myspace.com/trypesgr
www.myspace.com/aggelakas
http://www.myspace.com/thealltogethernow
www.alltogethernow.gr
Τετάρτη 29 Απριλίου 2009
Orgasmatron motorhead
Είμαι ο ένας ο ORGASMATRON*, το απλωμένο αρπακτικό χέρι
Η εικόνα μου είναι από αγωνία, οι υποτακτικοί μου βιάζουν τη γη
Δουλοπρεπής και αλλαζόνας, κρυψίνους και ματαιόδοξος
Δυο χιλιάδες χρόνια δυστυχίας, μαρτύρησαν στ' όνομά μου
Η υποκρισία έγινε ύψιστη, η παράνοια νόμος
Το όνομά μου είναι θρησκεία, σαδιστική, ιερή πόρνη.
Διαστρέφω την αλήθεια, κυβερνώ τον κόσμο, το στέμμα μου είναι η απάτη
Είμαι ο αυτοκράτορας του ψεύδους, σέρνεστε στα πόδια μου
Σας κλέβω και σας σφάζω, η κάθοδός σας είναι το κέρδος μου
Κι ακόμα παίζετε τον οσφυοκάμπτη και γλεντοκοπάτε μες τον πόνο σας
Και όλες οι υποσχέσεις μου είναι ψέμματα, όλη η αγάπη μου είναι μίσος
Είμαι ο πολιτικός και αποφασίζω τη μοίρα σας.
Πορεύομαι προς σ' ένα μαρτυρικό κόσμο, ένα στρατό για τη μάχη
Μιλώ για μεγάλες, ηρωικές μέρες, νικηφόρες κι ισχυρές
Κρατάω ένα λάβαρο βουτηγμένο στο αίμα, σε παροτρύνω να σαι γενναίος
Σε οδηγώ στη μοίρα σου, σε οδηγώ στον τάφο
Τα κόκαλά σας θα χτίσουν τα παλάτια μου, τα μάτια σας θα στολίσουν το στέμμα μου
Γιατί είμαι ο Άρης, ο θεός του πολέμου, και θα σας πετσοκόψω
*ORGASMATRON: Μια φανταστική ηλεκτρομηχανική διάταξη που εμφανίστηκε στην τανία Sleeper του Woody Allen το 1973, ένας κύλινδρος ικανός να πολλαπλασιάζει τους οργασμούς. Παρόμοιες συσκευές εμφανίζονται σε άλλες φανταστικές νουβέλες ή διηγήματα. Ο όρος πλέον χρησιμοποιείται για οποιαδήποτε συσκευή είναι ικανή να πυροδοτήσει κάτι-σαν-οργασμό, συνήθως χρησιμοποιώντας ηλεκτρόδια εμφυτευμένα στην κατώτερη σπονδυλική στήλη.
Δε νομίζω πως χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις ο Lemmy... Μυθική φιγούρα στα 60φεύγα πια, απίστευτα ακαταπόνητος. Η φυσική του κατάσταση με τόσες καταχρήσεις είναι απλά ένα φαινόμενο!
Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι μια κοινωνικοπολιτική δήλωση. Και όπως λέει ο Lemmy: Rock out (with your cock out) !!
Σάββατο 25 Απριλίου 2009
το καπηλειό (Χαΐνηδες)
Ήτανε όμορφο θαρρώ
εκείνον τον παλιό καιρό το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά
βαρμένα μέσα στην καρδιά με τ' όνειρό μου
Και κάθε μέρα από βραδύς
ντουχιουτισμένος ο Βαρδής με το λαούτο
με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά τον κόσμο ετούτο
Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά
που για δυο χείλια βυσσινιά τα σιγοπίνει
παίρνει νερό σαν τραγουδεί
που το λαούτο του Βαρδή τον πόνο σβήνει
Κι ο μύρος πιάνει το χορό
το χώμα μόνο έχει οχτρό, χρυσά παλάτια
σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται κόκκινα φωτιά τα δυο του μάτια
Θυμούμαι κάθε χαραυγή
που ‘λεγα ο ήλιος να μη βγει, στην αγκαλιά σου
όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά με τα φιλιά σου
Αργό το ζάλο μου, βαρύ
ήτανε ψεύτικος μπορεί ο έρωτάς σου
ρωτώ διαβάτες στα στενά
αν είδαν μάτια καστανά σαν τα δικά σου
Πώς να δικάσω μια ζωή
κι ένα αστέρι το πρωί που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό
ένα μου όνειρο παλιό έχει ‘πομείνει
Χαΐνης: αντάρτης, φυγόδικος αλλα για επαναστατικούς λόγους (στη σύγχρονη Κρήτη σημαίνει χαμένο κορμί)
Οι Χαΐνηδες σχηματίστηκαν στο Ηράκλειο της Κρήτης το Μάρτιο του 1990. Πηγή έμπνευσης τους η παραδοσιακή κρητική μουσική αλλά και η ποίηση που την μεταχειρίζονται με σεβασμό και αγάπη, χωρίς να την τοποθετούν σε παρελθοντικό χρόνο ώστε να γίνει μουσειακό είδος...
Το 1991 οι Χαΐνηδες έκαναν το ντεμπούτο τους με τον ομώνυμο δίσκο: ‘Χαΐνηδες’. Μέλη του συγκροτήματος ήταν οι Δημήτρης Αποστολάκης (λύρα - φωνή, επίσης ψυχή του συγκροτήματος και δημιουργός των περισσοτέρων τραγουδιών), Δημήτρης Ζαχαριουδάκης (κιθάρα - φωνή), Γιώργος Λαοδίκης (τουμπελέκι), Μίλτος Πασχαλίδης (κιθάρα - φωνή), Κάλλια Σπυριδάκη (φλογέρα - φωνή). Όταν το 1991 εκδίδεται ο δίσκος αυτός, βρίσκει μια θερμότατη υποδοχή από το κοινό και τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ασυνήθιστη για μια ομάδα μουσικών που κομίζει μια μουσική που ξεφεύγει από τους συνήθεις ήχους και παράλληλα κινείται εκτός του συστήματος προώθησης και διανομής δίσκων. Τα τραγούδια ‘Τση γιαγιάς τα παραμύθια’ και ‘Το καπηλείο’ αμέσως ξεχώρισαν, χωρίς όμως να είναι τα μοναδικά όμορφα αυτού του δίσκου.
Μετά τον πρώτο τους δίσκο οι Χαΐνηδες συνέχισαν και συνεχίζουν τη δημιουργική διαδρομή τους. Ακολούθησαν οι δίσκοι ’Κόσμος κι όνειρο είναι ένα’, ’Με κόντρα τον καιρό’, ’Το μεγάλο ταξίδι’, ’Ο ξυπόλητος πρίγκιπας’ και τελευταίος ο δίσκος ’Δελτίο ειδήσεων’.
Όπως χαρακτηριστικά γράφει η Ηρακλείωτικη εφημερίδα ‘Το Κύμα’, για το τελευταίο τους δίσκο, στις 2 Νοεμβρίου του 2002: «Δελτίο Ειδήσεων, μια νέα μουσική εργασία από τους Χαΐνηδες με σύγχρονες απόψεις για τον κόσμο που ζούμε και μας περιβάλλει. Μια διαμαρτυρία για τις κατασκευασμένες ειδήσεις των κραταιών ΜΜΕ και μια προσπάθεια ανάδειξης της αλληλεγγύης των λαών. Μια προσπάθεια ευαισθητοποίησης μπροστά στα προβλήματα που ταλανίζουν την παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα.
Από τη ράχη του βουνού
Αύριο θ’ αντικρίσεις
Ήλιο στην άκρη τ’ ουρανού
Αμα στο πόνο τ’ αλλουνού
Μαζί κι εσύ δακρύσεις
Μια δουλεία πρόκληση για τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας των ΜΜΕ. Είναι ενάντια στην προσπάθεια χειραγώγησης κι ελέγχου της δημιουργικότητας των εκφραστών του λαϊκού πολιτισμού από τις βιομηχανίες κατασκευής ειδήσεων, θεάματος και από τους εκπροσώπους των ισχυρών, διεθνών και ντόπιων συμφερόντων. Αντιστέκονται σα μουσικό σχήμα στο μέτριο και εφήμερο που κυριαρχεί, ασφυκτιούν στα έργα ανάξιων κυβερνώντων ανδρών, αγωνιούν μπροστά στα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου και ασφυκτιούν στις μάγγανες ενός τεχνικοοικονομικού πολιτισμού που προσπαθεί να επιβάλλει την παγκόσμια κυριαρχία των ισχυρών με κάθε μέσο και τρόπο. Οι Χαΐνηδες προτείνουν με το έργο και τη στάση ζωής που ακολουθούν.»
Σήμερα οι Χαΐνηδες είναι οι Δημήτρης Αποστολάκης, Δημήτρης Ζαχαριουδάκης, Μαρία Κότη, Αλέξης Νόνης, Μιχάλης Νικόπουλος, Δημήτρης Μπρέντας και Αντώνης Σκαμνάκης.
Όσο και αν ακούγεται υπερβολικό, είναι γεγονός ότι μετά την έκδοση του πρώτου τους δίσκου άνοιξε ο δρόμος προκειμένου όλο και περισσότεροι νέοι καλλιτέχνες να αγκαλιάσουν την κρητική παράδοση, προσπαθώντας παράλληλα να την εμπλουτίσουν με νέα στοιχεία τόσο στη μαντινάδα όσο και στα όργανα τα οποία επέλεγαν. Ίσως να πρόκειται για μία απλή χρονική σύμπτωση, ίσως να βοήθησε σε αυτό η μεγάλη απήχηση του πρώτου δίσκου των Χαΐνηδων.
Σημαντικές είναι και οι συμμετοχές σπουδαίων καλλιτεχνών στους δίσκους των Χαΐνηδων. Πιο συγκεκριμένα έχουν συμμετάσχει οι: Ross Daly, Σωκράτης Σινόπουλος, Μανώλης Λιδάκης, Ψαραντώνης, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Σωκράτης Μάλαμας, Βασίλης Σταυρακάκης και Γιάννης Χαρούλης.
Από την Κρήτη ως τη Μικράσια από εκεί στην Ανατολή και πάλι πίσω στα Βαλκάνια δείχνει πως φαντάζονται το ταξίδι της μουσικής οι Χαΐνηδες. Πλούσια ενορχήστρωση ώστε να συνοδεύει τα εκρηκτικά ηχοχρώματα, πάθος και μεράκι. Στίχοι για το νόημα και το νήμα της ζωής, για τα ανθρώπινα ασθήματα, για την ίδια την αλήθεια των πραγμάτων. Ένα μουσικό σχήμα που στις ζωντανές του εμφανίσεις ενώνει την Ανατολή με τη Δύση, σιγοτραγουδάει την παράδοση και τη χρησιμοποιεί σα γέφυρα για να ενώσει το χθές με το σήμερα και κραυγάζει το τραγούδι της ατομικής και συλλογικής ελευθερίας. Μουσικές και στίχοι για να ανοίξει μια χαραμάδα φως.
Φωτογραφίες καθώς και πληροφορίες για τις εμφανίσεις των Χαΐνηδων θα βρείτε επίσης στη διεύθυνση http://www.myspace.com/hainides
ακούστε το και δείτε ένα ωραίο slideshow:
Παρασκευή 24 Απριλίου 2009
Suzanne (Leonard Cohen)
Η Σουζάν σε κατεβάζει στο μέρος της κοντά στο ποτάμι
Ακούς τις βάρκες να περνούν
Περνάς τη νύχτα δίπλα της
Και ξέρεις πως είναι μισότρελη
Αλλά γι' αυτό θέλεις να είσαι εκεί
Και σε ταΐζει τσάι και πορτοκάλια
Που ταξίδεψαν από τη μακρινή Κίνα
Και όταν προσπαθείς να της πεις
Πως δεν έχεις αγάπη να της δώσεις
Εκείνη σε φέρνει στα νερά της
Κι αφήνει το ποτάμι να απαντήσει
Πως ήσουν πάντα ο εραστής της
Και θέλεις να ταξιδέψεις μαζί της
Και θέλεις να ταξιδέψετε στα τυφλά
Και ξέρεις ότι θα σ' εμπιστευτεί
Γιατί άγγιξες το τέλειο σώμα της με το μυαλό σου.
Κι ο Ιησούς ήταν ναύτης
Οταν περπάτησε στο νερό
Και πέρασε μεγάλο διάστημα παρακολουθώντας
Από τον μοναχικό του ξύλινο πύργο
Και όταν ήξερε στα σίγουρα
Πως μόνο oi πνιγμένοι τον βλέπουν
Είπε τότε πως όλοι οι άνθρωποι θα είναι ναύτες
Μέχρι η θάλασσα να τους ελευθερώσει
Αλλά ο ίδιος ήταν σκορπισμένος
Πολύ πριν ο ουρανός να ανοίξει
εγκαταλελειμένος, σχεδόν ανθρώπινος
Βυθίστηκε κάτω απ' τη σοφία σας σαν πέτρα
Και θέλεις να ταξιδέψεις μαζί του
Και θέλετε να ταξιδέψετε τυφλά
Και ξέρεις ότι θα τον εμπιστευτείς
Γιατί άγγιξε το τέλειο σώμα σου με το μυαλό του.
Τώρα η Σουζάν σε παίρνει απ΄το χέρι
Και σε πάει στο ποτάμι
Φοράει ράκη και φτερά
Από τα ράφια του στρατού της σωτηρίας
Και ο ήλιος ρέει σαν το μέλι
Στην κυρά του λιμανιού μας
Και σου δείχνει πού να κοιτάξεις
Ανάμεσα στα σκουπίδια και τα λουλούδια
Υπάρχουν ήρωες στα φύκια
Υπάρχουν παιδιά το πρωί
Που κάνουν το παν για την αγάπη
Και στηρίζονται σ' αυτήν για πάντα
Ενώ η Σουζάν κρατάει τον καθρέφτη
Και θέλεις να ταξιδέψεις μαζί της
Και θέλεις να ταξιδέψετε στα τυφλά
Και ξέρεις ότι θα σ' εμπιστευτεί
Γιατί άγγιξες το τέλειο σώμα της με το μυαλό σου.
Ας αρχίσουμε με ένα ταξίδι πίσω στο Μόντρεαλ στις αρχές του '60 για μια νεαρή χορεύτρια παντρεμένη με τον Armand, έναν όμορφο γλύπτη. Έγινε η μούσα δεκάδες Beat ποιητών αλλά για τον Leonard Cohen, ήταν ιδιαίτερη. Αντιγράφω από μια συνέντευξη του 1998 της πραγματικής Suzanne Verdal McCallister σε δημοσιογράφο του μπιμπισι.
Suzanne: Κράτησε μερικούς μήνες η σχέση μου με Armand, η οποία βασίστηκε κυρίως στο ότι χορεύαμε υπέροχα μαζί για ώρες αλλά δεν περνάγαμε πραγματικά καλά. Ο Leonard μας παρακολουθούσε που χορεύαμε, φυσικά. Κάποια στιγμή μας σύστησαν, αλλά δεν ξαναβρεθήκαμε για 3 - 4 χρόνια. Ήμουν ερωτευμένη λοιπόν όταν με γνώρισε και αυτός παρακολουθούσε τον έρωτα και το γάμο μετέπειτα με τον Armand και προφανώς "έφαγε πόρτα" (γελάει). Η "σχέση" μας που περιγράφει στο τραγούδι τελικά ξεκίνησε στις αρχές των σίξτυς.
Όταν χώρισα με τον Armand, άραζα πολύ στην προκυμαία. Το ποτάμι του St. Lawrence είχε μια ξεχωριστή όμορφο και ποιητικό και αποφάσισα να ζήσω εκεί με την κόρη μου Julie. Ο Leonard έμαθε γι' αυτό το μέρος και ήρθε να με επισκεφτεί πολλές φορές. Πίναμε τσάι και τρώγαμε μανταρίνια και πορτοκάλια...
Έχει πει πως ήταν η εξιστόρηση του καλοκαιριού του '65 που πέρασε μαζί μου. Όταν το έγραψε ήμουν μακριά, ταξίδευα και δεν το πήρα χαμπάρι! Όταν ένας κοινός φίλος μου τό 'πε και το άκουσα είπα αμέσως "εγώ είμαι αυτή!" και ακόμα είμαι ξέρεις...
Με κολακεύει σίγουρα, ίσως με σκιαγραφεί λίγο πιο θλιμένη απ'ότι ήμουν. Ίσως αυτός το έβλεπε έτσι κι όχι εγώ.
Το ότι με λέει "μισότρελη" δεν ξέρω ακριβώς πως το εννοεί. Πιστεύω πως ήμουν σε μια δημιουργική περίοδο απ' τη μια και απ' την άλλη ο χωρισμός μου μου έβγαζε ένα θλιμένο προφίλ. Υπήρχαν τόοσα υπέροχα πράγματα που γινόντουσαν τότε. Υπήρχε μια αύρα ακτιβισμού. Είχα μπει στο πνεύμα της ανακύκλωσης από πάρα πολύ νωρίς και μπορώ να πω πως ήμουν πρωτοπόρα. Έπαιρνα παλιά υφάσματα και κουρέλια από το Στρατό της Σωτηρίας και δημιουργούσα ωραία ρουχαλάκια για μένα, την κόρη μου και άλλους.
Δημ/φος: Όταν λέει πως "δεν έχει αγάπη να σου δώσει κλπ" τι εννοεί; Κάποιο επίπεδο προχωρημένης σχέσης μεταξύ σας;
Suzanne: Λοιπόν, πιστεύω το ποτάμι είναι το ποτάμι της ζωής και το ποτάμι του St. Lawrence μας έσμιξε. Και ήταν μια ένωση. Μια ψυχική ένωση. Με "ρουφούσε" πολύ περισσότερο από ότι καταλάβαινα, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ. Εκτιμούσα όλες τις στιγμές που περάσαμε μαζί. Απλά μιλούσα και χειρονομούσα και τον ενθάρρυνα κι αυτός απλά άραζε και τα ρουφούσε όλα. Δεν είχα πάντα ανταπόκριση, αλλά ένιωθα την παρουσία του αληθινά μαζί μου. Περπατούσαμε στο δρόμο και είχαμε συγχρονισμό, δεν περιγράφεται. Ακούγαμε ο ένας τον άλλο να σκέφτεται. Ήταν πολύ ιδιαίτερο, πολύ, πολύ ιδιαίτερο.
Μια τυπική βραδιά που περνούσαμε: Άναβα ένα κερί και σέρβιρα τσάι (το ονόμαζα Αναστασία) η φλόγα του κεριού ήταν κάτι σαν ανάσταση για μένα. Κι αν και δεν το είπα ποτέ στον ίδιο, τό ξερε πως προσευχόμουν στο Χριστό κάθε φορά κι ακόμα το κάνω. Κι ακόμα το θυμάται πολύ έντονα.
And Jesus was a sailor
when he walked upon the water
and he spent a long time watching
from his lonely wooden tower
and when he knew for certain
only drowning men could see him
he said All men will be sailors then
until the sea shall free them
but he himself was broken
long before the sky would open
forsaken, almost human
he sank beneath your wisdom like a stone
Δημ/φος: Άλλαξε η σχέση σας μετά από αυτό το τραγούδι;
Suzanne: Σίγουρα. Όχι αμέσως. Έγινε με το χρόνο. Ταξίδεψα, πήγα στις Η.Π. και τον πετύχαινα συχνά. Στη Μιννεάπολη π.χ όταν είχε ενα live με είδε back stage και με υποδέχτηκε πολύ όμορφα. "Σουζάν, μου έδωσες ένα πολύ όμορφο τραγούδι". Γλυκές στιγμές. Και κάποιες γλυκόπικρες που δε θά θελα να αναφέρω τώρα.
Δημ/φος: Ένιωσες πως σε παραμέλησε όταν έκανε επιτυχία;
Suzanne: Κάπως ναι. και δεν το κατάλαβα ποτέ ιδιαίτερα. Εγώ ήμουν πάντα πιστή στην τέχνη και τους σκοπούς μου, ώς είχαν. Δεν ξέρω αν αυτά τον τρόμαξαν ή τον "έδιωξαν". Το τραγούδι είναι για το σμίξιμο δυο πνευμάτων. Για μια πολύ ιδιαίτερη, ζεστή σχέση.
Δημ/φος: Είναι λυπηρό που τα πνεύματα χωρίζουν.
Suzanne: Συμφωνώ και πιστεύω πως οι υλικές δυνάμεις δρουν πάντα αρνητικά στις περισσότερες σχέσεις, ερωτικές, φιλικές οτιδήποτε.
Δημ/φος: Οπότε μπορείς να πεις πως ψυχικά, πνευματικά ήσαστε μεγάλοι εραστές σε κάποιο επίπεδο;
Suzanne: Δε διστάζω να πω γι' αυτό καθόλου. Όπως λέω μπορείς να ρίξεις μια ματιά σε έναν άνθρωπο κι αυτή η ματιά να είναι για πάντα να είναι το πιο βαθύ άγγιγμα και αυτό είναι που μοιραστήκαμε.
Δημ/φος: Δε δοκιμάσατε ποτέ να προχωρήσετε παραπέρα σωματικά, να γίνετε εραστές;
Suzanne: Από την πλευρά του το προσπάθησε. Μια φορά στο Μόντρεαλ τον είδα για λίγο στο ξενοδοχείο του και ήταν μια πολύ-πολύ όμορφη κι ευτυχισμένη στιγμή γιατί ήταν στα πρόθυρα να κάνει τη μεγάλη επιτυχία κλπ. Ήταν πολύ ανεβασμένος και μου την έπεσε κοινώς, μπορούσαμε να το κάνουμε, αλλά εγώ αρνήθηκα.
Δημ/φος: Πιστεύεις πως σου κράτησε κακία όταν τον απέρριψες όταν σε ήθελε;
Suzanne: Ποτέ δε θα ξέρω σίγουρα! Είναι ένα μέρος του ανδρικού φύλου που δεν το κατάλαβα ποτέ (όχι αυτό που νομίζετε. γελάει) Σίγουρα εκτός από απίθανος ποιητής και φιλόσοφος είναι άνθρωπος που τυγχάνει να είναι άνδρας (γελάει) οπότε δεν μπορώ να μιλήσω γι' αυτή του την πλευρά.
Δημ/φος: Ασπάστηκε τον πνευματισμό σ΄ ένα μοναστήρι ζεν στο βουνό Baldy λίγα μίλια κοντά στο δρόμο που η Suzanne μένει τώρα με τις εφτά γάτες της και δουλεύει σαν δασκάλα χορού και μασέζ - θεραπεύτρια. Πιστύεις πως σε "άρμεξε" για να εμπνευστεί και μετά προχώρησε δημιουργώντας αυτό το αγαπημένο τραγούδι από σένα; Έχεις πει πως σχεδόν το δημιούργησες εσύ.
Suzanne: Ίσως. Αλλά πιστεύω όλοι οι ποιητές το κάνουν αυτό. Το ότι σε "χρησιμοποίησαν" είναι μέρος του παιχνιδιού. Αυτό που επακολούθησε ήταν πως δεν μείναμε φίλοι και δεν ήξερα γιατί. Και γι' αυτό έχει μείνει μια αίσθηση αρρωστημένη σ' εμένα και ίσως λυπηρή που δεν υπήρχε στην αρχή καθόλου. Ίσως τώρα οι λέξεις έχουν περισσότερο νόημα που δεν άκουγα τότε. Είναι το ακροατήριό μου. Περισσότερο παρατηρητής παρά συμμετέχων.
Δημ/φος: Πρόσφατα είπε πως είναι το καλύτερο τραγούδι που έχει γράψει ποτέ. Το σύγκρινε με ένα καλό μπουκάλι κρασί. Τώρα πια τι σημαίνει για σένα; Το ακούς ποτέ;
Suzanne: Όχι πρόσφατα. Όπως σας είπα υπάρχει μια γλυκόπικρη αίσθηση. Φοβάμαι πως μου λείπουν οι απλότερες στιγμές που ζήσαμε και μοιραστήκαμε. Δε μ' αρέσει να γκρινιάζω, αλλά πήραμε διαφορετικούς δρόμους και χαθήκαμεκαι ορισμένοι από τους πιο αγαπημένους μου φίλους αναχώρησαν από αυτόν για άλλους πλανήτες. Υπάρχει μια πραγματική νοσταλγία πολλές φορές για το Μόντρεαλ και εκείνες τις ωραίες εποχές.
Δημ/φος: Λοιπόν έγινε ένα σύμβολο της νιότης σας, αν θέλετε;
Suzanne: Σίγουρα και για πολλούς από μας, κρατάω με αγάπη εκείνους τους καιρούς.
απόδοση στα ελληνικά στίχων και συνέντευξης: Μάριος Αυγουστάτος
ακούστε και δείτε: